Μας πονοκεφαλιάζουν οι φονικοί ιοί!

(το κείμενο έχει γραφεί σε απλή γλώσσα ώστε να είναι καλύτερα κατανοητό)

Η ανθρωπότητα λοιπόν, ανακάλυψε πρόσφατα πως υπάρχουν φονικοί ιοί και προκάλεσε σε πολλούς πονοκέφαλο! Σήμερα όμως, θα ασχοληθούμε με τον πονοκέφαλο!

Γιατί κάποιοι πονοκεφαλιάζουν με τα προβλήματα? Γιατί έτσι τους έφτιαξε ο Θεός! Υπάρχουν δηλ, κάποιοι άνθρωποι που όταν βρίσκονται σε κατάσταση σωματικού ή ψυχικού στρες, τους πιάνει πονοκέφαλος! Συνεπώς, ο πονοκέφαλος δεν έρχεται σε όλους, αλλά μόνον σε όσους έχουν προδιάθεση.

Η προδιάθεση αυτή είναι «συγγενής» συνεπώς, υπάρχει με την γέννηση και σχεδόν πάντα ανακαλύπτουμε κληρονομικότητα, δηλ κάποιος από τους δύο γονείς πονοκεφαλιάζεται. Τα δε προβλήματα από μόνα τους δεν προκαλούν τον πονοκέφαλο, αλλά βοηθούν ώστε αυτός να εκδηλωθεί. Αυξάνουν την συχνότητα των πονοκεφάλων, αλλά και την έντασή τους.

Οι συγγενείς ή κληρονομικοί πονοκέφαλοι, συνήθως ονομάζονται «ημικρανία» παρ’ όλο που υπάρχουν και άλλου τύπου. Δεν θα ασχοληθούμε όμως, με τις ονομασίες, αλλά με την ουσία.

Ο πονοκέφαλος λοιπόν, μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητος. Αν είναι συγγενής, η αιτία υπάρχει μέσα μας και μπορεί να καταπολεμηθεί το σύμπτωμα. Αν είναι επίκτητος, κάτι φταίει και πρέπει να καταπολεμηθεί η αιτία. Πχ ο φονικός ιός κορωνογιός (κορωνοϋιός =  κορωνογιός!), συμπεριλαμβάνει τον πονοκέφαλο στο ρεπερτόριο συμπτωμάτων του, αλλά είναι συχνότατος και στον εμβολιασμό του (σε ποσοστό περίπου 70% των άρτι εμβολιασθέντων!). Αν η γρίππη προκαλέσει ιγμορίτιδα, τότε έχουμε πονοκέφαλο (πιο έντονο το πρωί) που συνοδεύεται από μπούκωμα και αίσθημα ζάλης.

Βέβαια, η αιτία που φοβούνται οι περισσότεροι πονοκεφαλούχοι είναι οι όγκοι (καλοήθεις και κακοήθεις) του εγκεφάλου. Ένας αιφνίδιας έναρξης πονοκέφαλος μπορεί να υποδηλώνει εγκεφαλική αιμορραγία. Υπάρχουν και πολλές άλλες πιο σπάνιες αιτίες.

Αν η αιτία είναι συγγενής, ο πονοκέφαλος μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συχνά ακόμη και στο Δημοτικό! Οι πρώτοι πονοκέφαλοι είναι ήπιοι και αραιοί. Όσο μεγαλώνει το παιδί, αυξάνονται σε ένταση και συχνότητα και αρχίζει να μην πιάνει το ντεπόν ή το παναντόλ!

Έχουμε διάφορα είδη πονοκεφάλων όσον αφορά την εντόπιση, την ένταση και τα χαρακτηριστικά του πόνου. Ένας σχεδόν καθημερινός πονοκέφαλος ήπιας – μέτριας έντασης σαν «πίεση», ονομάζεται «κεφαλαλγία τάσεως» και συχνά αποδίδεται σε «αυχενικό» γιατί συνοδεύεται από υπερτονία των μυών του αυχένος! Δεν είναι όμως, αυχενικό, αλλά πονοκέφαλος συγγενής της ημικρανίας!

Η κλασική ημικρανία λέγεται έτσι γιατί ο πόνος εντοπίζεται στο μισό κεφάλι. Συνοδεύεται από φωτοφοβία, φασαριοφοβία, αίσθημα γενικής αδιαθεσίας, αδυναμία συγκέντρωσης και ναυτία. Μπορεί να εμφανίζεται κατά την περίοδο (γυναίκες) ή κατά την διάρκεια έντονης σωματικής καταπόνησης ή του σεξ! Συνήθως όμως, εμφανίζεται σε περιόδους έντονου στρες ψυχικού ή σωματικού. Η βαρύτητα διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, από σπάνια επεισόδια ημικρανίας έως σχεδόν καθημερινά πχ, 3-4 φορές την εβδομάδα! Στην «κακοήθη» σχεδόν καθημερινή ημικρανία, συμβάλει και η κατάχρηση παυσίπονων, δηλ όσο συχνότερα παίρνει κάποιος παυσίπονα τόσο περισσότερο πονά! Γι’ αυτό το λόγο, πρόκειται για μια πάθηση που πρέπει να παρακολουθείται από νευρολόγο.

Ο ίδιος ο ημικρανικός ασθενής δεν παρουσιάζει πάντα τους ίδιους πονοκεφάλους. Μπορεί να παρουσιάζει εκτός από την κλασική ημικρανία, κεφαλαλγία τάσεως, αλλά και μια ημικρανία που πιάνει ολόκληρο το κεφάλι ή μόνο το ινία ή μόνο το μέτωπο! Υπάρχουν και τα «ημικρανικά ισοδύναμα» όπου ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται σε κάποια άρθρωση ή σε κάποια δόντια! Προφανώς, ένας μη ειδικός γιατρός μπορεί να μπερδευτεί και να ψάχνει άλλες αιτίες! Υπάρχουν και σπάνιες ημικρανίες που συνδυάζονται με εντυπωσιακά συμπτώματα όπως φωταψίες και διαταραχές της όρασης, ακόμη και παροδικές ημιπληγίες σαν αυτές των εγκεφαλικών!

Λένε κάποιοι πως οι κακοήθεις ημικρανίες συνδυάζονται με εγκεφαλικά, αλλά από την προσωπική μου εμπειρία αυτό δεν ισχύει. Μπορεί κάποιου το κεφάλι να πάει να σπάσει απ’ τον πόνο, αλλά αν κάνουμε μια μαγνητική θα είναι όλα μια χαρά! Αυτοί που παρουσιάζουν μικροεγκεφαλικά ή είναι σύμπτωση ή πάσχουν από μια άλλη σπάνια ασθένεια που συνδυάζει εγκεφαλικά με πονοκέφαλο που μοιάζει με την ημικρανία.

Οι ημικρανίες λοιπόν, δεν είναι μόνον διαφορετικές από πάσχοντα σε πάσχοντα, αλλά και στον ίδιο τον πάσχοντα αλλάζουν συχνότατα χαρακτηριστικά όσον αφορά τα συνοδά συμπτώματα,  την εντόπιση, την ένταση και την συχνότητα.  Χρειάζεται λοιπόν, ένας νευρολόγος που να παρακολουθεί τον πάσχοντα και να αντιμετωπίζει την κατάσταση ανάλογα με τα προβλήματα που δημιουργεί. Αν πχ, οι κρίσεις ημικρανίας είναι αραιές, αντιμετωπίζονται με ειδικά παυσίπονα. Αν είναι συχνές, αντιμετωπίζονται με «προληπτική αγωγή», δηλ παίρνει κάποιος κάθε μέρα ένα φάρμακο ώστε να μειώνεται η ένταση και να αραιώνει η συχνότητα. Τελευταία έχουν κυκλοφορήσει και κάποια αντισώματα που χορηγούνται με ένεση και υποτίθεται πως κάνουν θαύματα. Από την προσωπική μου εμπειρία όμως, η αποτελεσματικότητά τους είναι ανάλογη των κλασικών προληπτικών φαρμάκων. Φυσικά, βοηθά και η ψυχολογική υποστήριξη ώστε να μειώνεται το καθημερινό άγχος.

Ο επίλογος είναι, ότι ενώ η ημικρανία που έχει αφεθεί στην τύχη της μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία και ο πάσχων να κάθεται κάθε μέρα κρατώντας το κεφάλι του χωρίς να δουλεύει ή να κάνει τις καθημερινές ασχολίες του, αν παρακολουθείται από ειδικό γιατρό μπορεί να διάγει βίον φυσιολογικόν! Οι πονοκέφαλοι μπορεί να μην περάσουν 100%, αλλά ο πάσχων μπορεί να συνεχίζει κανονικά τις δραστηριότητές του με την κατάλληλη αγωγή!